Κατερίνα Ζωντανού
Human netΕικόνες: Γιώργος Δημητρίου
Σειρά : Ιστορίες που τις ζεις δυνατά
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Ο Λεωνίδας είναι «ο καινούργιος» στην τάξη. Ο Πέτρος είναι ο διπλανός του και βρίσκεται κυριολεκτικά και μεταφορικά στη δύσκολη θέση να είναι ο μοναδικός μάρτυρας του μαρτυρίου, το οποίο περνά ο Λεωνίδας εξαιτίας του Ανδρέα. Ο Ανδρέας κάθεται πίσω τους. Με κάθε ευκαιρία σχολιάζει και ενοχλεί τον Λεωνίδα, προσπαθώντας -και καταφέρνοντας- να τον εμποδίσει να ενταχθεί στην τάξη. Ο Σωτήρης κάθεται δίπλα στον Ανδρέα, αλλά είναι σαν να μην ακούει, μια και έχει μάθει να παίρνει το μέρος το «ισχυρότερου» φίλου του.
Οι τέσσερίς τους αποτελούν ένα μικρό μέρος ενός μεγαλύτερου πλέγματος, αυτού του σχολείου. Και μέσα σ’ ένα μεγάλο πλέγμα, οι σχέσεις είναι πολύπλοκες και πολλές φορές δύσκολες. Ο Λεωνίδας ξέρει καλά τι περνάει ο καινούργιος του συμμαθητής και μπορεί να τον νιώσει. Φοβάται, όμως, τις συνέπειες που θα ακολουθήσουν αν μιλήσει. Τη λύση βρίσκει σε ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι, όπου ο παίκτης-Άνθρωπος καλείται να αντιμετωπίσει το Τέρας. Για να κερδίσει, πρέπει να μεταμορφώσει τις σκιές που τον περιτριγυρίζουν σε Ανθρώπους. «Ένας εγώ και μετά δύο Άνθρωποι και μετά τέσσερις, οχτώ, δεκαέξι… Και κάθε Άνθρωπος που γεννιέται, γεννάει κι άλλον έναν Άνθρωπο, κι ύστερα κι άλλον, κι άλλον, κι άλλον… Όσο αυξανόμαστε εμείς οι Άνθρωποι τόσο μειώνεται η δύναμη του Τέρατος. Στο τέλος φτιάχνουμε ένα Δίχτυ από Ανθρώπους και αποδυναμώνουμε το Τέρας. Μόνο έτσι μπορεί κάποιος να τα καταφέρει. Αλλιώς είναι χαμένος, θα γίνουν όλοι Τέρατα και τα τον κατασπαράξουν. Κατάλαβες;»
Αν το διαβάσεις, σίγουρα θα καταλάβεις. Γραμμένο σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, το κείμενο αποδίδει τις σκέψεις, τους προβληματισμούς και την αγωνία ενός νεαρού αγοριού για τον σχολικό εκφοβισμό, τις σχέσεις με τους συνομηλίκους και τους γονείς, για τη ζωή του γενικότερα, αγγίζοντας ευαίσθητα ζητήματα με έναν πολύ τρυφερό τρόπο. Ένα βιβλίο που τονίζει τη δύναμη της συλλογικότητας, την ανάγκη της αλληλεγγύης και τη σημασία της αποδοχής.
Η Κατερίνα Ζωντανού καταφέρνει με το χιούμορ και την αμεσότητα της γραφής της, με εγκιβωτισμένες αφηγήσεις, αλληγορίες και εύστοχους παραλληλισμούς να αφήσει ένα θετικό συναίσθημα, παρόλο που κεντρικό άξονα του βιβλίου αποτελεί ένα φαινόμενο αρνητικό, αυτό του σχολικού εκφοβισμού.
Γιατί να το διαβάσω στην τάξη;
- Η ανάγνωσή του είναι απολαυστική!
- Ο σχολικός εκφοβισμός είναι ένα φαινόμενο που -δυστυχώς- μας απασχολεί, μαθητές και δασκάλους. Στο βιβλίο είναι ευδιάκριτοι όλοι οι ρόλοι και πώς αυτοί ενεργούν σε μια τέτοια περίπτωση, χωρίς να γίνεται σε κανένα σημείο διδακτικό. Τα παιδιά μπορούν να προτείνουν τις δικές τους εναλλακτικές λύσεις για τη διαχείριση αυτής της κατάστασης ή και άλλων παρεμφερών (μελέτη περίπτωσης) και να αντιληφθούν, όπως αναφέρεται και στο κείμενο, ότι ακόμη κι όταν δεν κάνω τίποτα, αυτό είναι κάτι. Κι όταν αυτό το κάτι δεν αποδίδει, μπορώ να κάνω κάτι άλλο.
- Με αφορμή το ηλεκτρονικό παιχνίδι που δίνει τη λύση στο πρόβλημα, μπορούμε να μιλήσουμε για τα θετικά των ηλεκτρονικών, ακόμη και να διοργανώσουμε ένα debate με θέμα τις θετικές και αρνητικές επιπτώσεις των ηλεκτρονικών παιχνιδιών.
- Αφού συζητηθούν τα κεντρικά θέματα, μπορούμε να δρομολογήσουμε το δικό μας «Ανθρώπινο δίκτυο» και να ορίσουμε τη λειτουργία του.