Γιατί να το διαβάσω στην τάξη; Γιατί η ιστορία του Ολοκαυτώματος είναι αληθινή!

Ruth Vander Zee

Έρικα

Εικονογράφηση: Roberto Innocenti
Μετάφραση: Μαρίζα Ντεκάστρο
Καλειδοσκόπιο
Δείτε κριτική του βιβλίου στον αναγνώστη 

 Υπόθεση

   Η Έρικα, η πρωταγωνίστρια του βιβλίου, συνάντησε τη συγγραφέα στο Ρότενμπουργκ και της αφηγήθηκε την ιστορία της. Μια ιστορία που κινείται ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα, αφού η Έρικα το μόνο που γνωρίζει με σιγουριά είναι πως είναι παιδί Εβραίων. Από εκεί και πέρα πλάθει την ιστορία της, καθώς φαντάζεται πως οι γονείς της οδηγούμενοι προς ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, για να τη γλιτώσουν την πέταξαν από το τρένο, κοντά σε ένα χωριό. Εκεί τη βρήκε μια καλή γυναίκα, της έδωσε το όνομα "Έρικα" και τη μεγάλωσε με αγάπη. Τώρα πια η Έρικα έχει κάνει τη δική της οικογένεια, έχει αποκτήσει τα δικά της παιδιά και εγγόνια και το δικό της δέντρο "έχει ριζώσει για τα καλά".

                                                    Γιατί να το διαβάσω;

   Η Έρικα είναι μια ηρωίδα απόλυτα πραγματική και ζωντανή. Στην αρχή του βιβλίου εμφανίζεται σαν μια καθημερινή γυναίκα, που κουβαλάει όμως τόσα πολλά συναισθήματα κι ερωτηματικά μέσα της. Εικόνες, που μόνη της, σαν puzzle συμπληρώνει, για να φτιάξει στο μυαλό της την αρχή της ζωής της, έτσι που να ταιριάζει με τις σκοτεινές συναισθηματικές αναμνήσεις της. Δυο άγνωστους γονείς που μέσα σε μία κίνηση κρύβουν όλη τους την αγάπη και με την ίδια κίνηση της χαρίζουν ό,τι πολυτιμότερο, τη ζωή της. 

   Και κουβαλώντας το βάρος και τον πόνο του ανθρώπου που η μοίρα τον ξεχωρίζει, αυτού που ζει όταν οι άλλοι γύρω του πεθαίνουν ενώ ο ίδιος κρατά την τύχη απ’ το χέρι, χτίζει το παρελθόν της μαζί με το παρόν της. Κι έτσι η ζωή συνεχίζεται… 

   Η εικονογράφηση του βιβλίου ρεαλιστική, έως κινηματογραφική θα έλεγα, δικαιολογεί ακόμη και την αίσθηση της κίνησης στα μάτια του αναγνώστη καθώς παρακολουθεί την εξέλιξη των γεγονότων ώρα την ώρα. Τα χρώματα σηματοδοτούν μόνο την πορεία προς τη ζωή, σε πλήρη αντίθεση μ΄ ένα ιδιότυπο ασπρόμαυρο που κυριαρχεί στο δρόμο προς τον θάνατο.    Εξαιρετικά υποβλητικό και το κίτρινο αστέρι που αναδύεται μέσα από το μουντό, άχρωμο και σκληρό εξώφυλλο. Γύρω του το στρατόπεδο συγκέντρωσης με τα συρματοπλέγματα, που παγιδεύουν έναν ολόκληρο λαό. Σίγουρα τραβά το ενδιαφέρον με την πρώτη ματιά και σε κάνει να πάρεις το βιβλίο στα χέρια σου. 

   Μου άρεσε πολύ. Νομίζω πως θα το διαβάζω στην τάξη μου κάθε 28η Οκτωβρίου ή τη μέρα του ολοκαυτώματος δίνοντας μια πιο αληθινή και ζωντανή διάσταση σε αναφορές, διηγήσεις και γεγονότα . Επίσης, θα το διαβάζω στους μαθητές μου όταν για κάποιο λόγο θα θέλω να τους δείξω πως η ζωή όταν σε θέλει, βρίσκει τρόπο να σε κρατήσει κοντά της και σε… γλιτώνει απ’ ό,τι δύσκολο κι αν συμβαίνει γύρω σου.

Από την Ελένη Αλεξίου